Perarakan Hari Kemerdekaan yg ke 57 , Di Alor Setar ,Kedah... 31/8/2014 ... 7.30pagi...
Walaupun hanya dapat kumpul 1 kumpulan kecil Sahaja... Namun agak meriah juga Majlis ini...
Harapan saya Semoga dimasa akan datang ramai lagi sahabat-sahabat bersama...
Kata Guru Saya ... Bukan ajak pergi berperang... Hanya ajak berjalan...
Sumber dari Kosmo
2 Julai 2014
Artikel Penuh: http://www.kosmo.com.my/kosmo/content.asp?y=2012&dt=1104&pub=Kosmo&sec=Rencana_Utama&pg=ru_07.htm#ixzz36HgVhbay
Hakcipta terpelihara
Oleh MEGAT LUTFI MEGAT RAHIM
KERIS Taming Sari tersimpan rapi di Istana Iskandariah, Kuala Kangsar, Perak.
KISAH pertarungan hebat pendekar Melayu, Hang Tuah dengan seorang pahlawan Majapahit bernama Taming Sari dianggap sebagai detik permulaan legenda keris Taming Sari.
Dalam pertarungan itu, pendekar berdarah Jawa itu tidak lut ditikam keris Hang Tuah kononnya keris yang dipegang Taming Sari menjadikan dirinya kebal daripada tujahan senjata tajam.
Bagaimanapun, selepas Hang Tuah berjaya merampas keris itu daripada tangan Taming Sari, barulah lelaki itu berjaya dikalahkan. Keris Taming Sari itu kemudian dianugerahkan kepada Hang Tuah.
Namun, terdapat sesetengah pihak menolak kewujudan Hang Tuah walaupun keris Taming Sari itu tersimpan rapi di Istana Iskandariah, Kuala Kangsar, Perak sekarang.
Bekas Pengarah Muzium Perak, Nor Jannati Ibrahim memberitahu, keris itu asli dan bukan replika seperti yang didakwa sesetengah pihak.
“Keris Taming Sari yang pernah dipamerkan di Galeri Sultan Azlan Shah di Bukit Chandan, Kuala Kangsar adalah warisan Kesultanan Perak selain menjadi alat kebesaran diraja negeri ini.
Misteri
“Lagipun keris berkenaan sudah menjadi hak Kesultanan Perak yang sah sejak tahun 1528 selepas diwariskan Sultan Melaka, Sultan Mahmud Syah I kepada Sultan Perak pertama iaitu Sultan Mudzaffar Shah,” katanya.
Walaupun ketulenan keris berkenaan terus dikaji pelbagai pihak, Muzium Perak mempertahankan ia keris Taming Sari yang asli.
“Kebanyakan tohmahan timbul disebabkan generasi hari ini terdedah kepada pelbagai maklumat yang kurang tepat.
“Mereka hanya mendengar maklumat daripada sebelah pihak tanpa mengkaji sejarah keris Taming Sari,” tegas Jannati.
Taming Sari kini disimpan bersama 26 alat kebesaran Perak lain di dalam sebuah peti besi khas di Istana Iskandariah.
Senjata itu dikatakan mempunyai ‘kuasa’ hinggakan penjaga alat kebesaran diraja itu perlu mematuhi pantang larang sepanjang menjaga atau membawanya.
Antaranya, keris keramat itu tidak boleh dipamerkan di dalam kotak kaca di ruang legar galeri secara bersendirian sebaliknya disertakan dengan keris Seri Gading sebagai ‘peneman’.
Keris Seri Gading juga perlu diletakkan di hadapan Taming Sari sebagai ‘penawar’ dan ‘pendinding’ kepada keris terbabit daripada anasir yang berniat buruk terhadapnya.
Pelbagai versi mengenai Taming Sari diperturunkan secara lisan dan yang paling terkenal ialah keris sakti berkenaan pernah dicampakkan Hang Tuah ke dalam Sungai Duyung di Melaka.
Versi lain yang tidak kurang popularnya ialah keris Taming Sari telah diserahkan oleh Hang Tuah kepada Sultan Mahmud Shah berikutan kegagalan beliau meminang Puteri Gunung Ledang untuk baginda.
Setelah empayar Melaka runtuh ditawan Portugis pada tahun 1511, keris keramat itu dibawa bersama rombongan Sultan Mahmud yang berundur ke Kampar, Sumatera.
IMEJ mural di Muzium Negara yang didakwa mirip wajah dan sosok tubuh Hang Tuah.
“Kemudian atas permintaan pembesar Perak diketuai Tun Saban, baginda mengirimkan anakandanya, Raja Mudzaffar Shah untuk berangkat ke Perak bagi mengasaskan kesultanan Melayu di negeri itu.
“Baginda turut mengurniakan beberapa peralatan termasuk keris Taming Sari untuk dijadikan alat kebesaran negeri yang baru ditubuhkan itu,” cerita Jannati.
Kursani
Kajian Muzium Perak mendapati keris Taming Sari menepati ciri-ciri termasuk gambar rajah yang terdapat pada Manuskrip Taming Sari bertulisan jawi kuno yang dipercayai ditulis pada abad ke-15.
“Manuskrip terbabit mengandungi zikir dan amalan perang yang diamalkan Tariqat al-Shazilliah yang berkembang sekitar abad berkenaan,” ujarnya.
Pengkaji paranormal, Mohammad Idrus Abu Hanifah berpendapat, keris Taming Sari hanya ada satu iaitu keris yang disimpan oleh Sultan Perak sekarang.
Keris Taming Sari ada kesaktian. Salah satu cara untuk mengenal pasti keris itu ialah melalui bahan yang digunakan untuk membuatnya.
“Keris Taming Sari asli dibuat daripada serbuk kursani, tetapi yang palsu dibuat menggunakan besi biasa atau pasir hitam,” katanya.
Prof. Emiratus Tan Sri Khoo Kay Kim pula berkata, tiada fakta sejarah yang dapat membuktikan lokasi sebenar keris Taming Sari.
Namun begitu, berdasarkan kajiannya, ada dua versi mengenai sejarah keris tersebut.
“Keris Taming Sari tersebut telah hilang buat selama-lamanya bersama Laksamana Hang Tuah sewaktu keruntuhan Kesultanan Melayu Melaka pada tahun 1511.
“Selain itu, keris tersebut telah dibawa ke Perak oleh Sultan Mudzaffar Shah yang merupakan anak kepada Sultan Mahmud Shah, iaitu sultan terakhir Melaka, untuk dijadikan peralatan kebesaran dalam majlis pertabalan Sultan Perak yang pertama,” katanya.
Sumber dari : Berita Harian Online
Taming Sari - Antara Mitos dan Realiti
Oleh Rohaniza Idris
bminggu@bharian.com.my
2012/02/05
Keris tersohor di alam Melayu lambang kebesaran Diraja Kesultanan Perak
KERIS iaitu sejenis senjata pendek yang digunakan untuk mempertahankan diri sejak lebih 600 tahun dulu tidak dapat dipisahkan daripada warisan galur bangsa.
Senjata unik di dunia Melayu ini boleh didapati di kawasan berpenduduk Melayu seperti Malaysia, Indonesia, Singapura, selatan Thailand; Mindanao, Filipina serta Brunei dengan nama yang digunakan untuk senjata ini berbeza mengikut daerah.
Misalnya, di Mindanao ia dikenali sebagai sundang manakala di Bali dipanggil kedutan, Jawa Barat menggelarkannya kujang serta penduduk Sumatera merujuk keris sebagai kareh.
Dipercayai perkataan keris berasal daripada bahasa Jawa Kuno iaitu malang kerik yang bermaksud bercekak pinggang. Ini merujuk kepada figura orang bercekak pinggang pada hulu keris pada peringkat awal.
Selain digunakan untuk mempertahankan diri ketika bersilat, keris juga menjadi alat kebesaran diraja atau lambang kedaulatan Melayu. Dalam ratusan jenis senjata ini, keris tersohor yang paling dikenali ramai pastinya Taming Sari.
Sebut saja Taming Sari, rata-rata semua orang teringat kepada pahlawan Melayu Melaka, Hang Tuah, begitulah sebaliknya. Gabungan Taming Sari dengan Hang Tuah sangat sinonim dengan sejarah dan kebudayaan Melayu.
Apabila timbul isu bahawa pahlawan Melayu, Hang Tuah sebenarnya tidak wujud seperti yang dipertikaikan sesetengah pihak, maka timbul persoalan sama mengenai kewujudan keris Taming Sari.
Benarkah keris Taming Sari itu wujud atau sekadar mitos untuk mengukuhkan lagi kewujudan Hang Tuah? Rona minggu ini mendapatkan pandangan sejarahwan yang juga pakar keris dan Muzium Perak bagi merungkai persoalan itu.
Pensyarah Akademi Pengajian Melayu, Universiti Malaya (UM), Mohd Ramli Raman berkata, keris Taming Sari banyak diceritakan dalam Hikayat Hang Tuah dan Sejarah Melayu serta beberapa manuskrip alam Melayu yang lain.
Mohd Ramli berkata, apa yang jelas, keris Taming Sari memang wujud dan menjadi alat kebesaran Kesultanan Perak. Malah, berdasarkan rupa dan ciri yang ada pada keris Di Raja itu, senjata ini memang asli dan berasal dari abad ke-14 kerajaan Majapahit.
Malah, beliau berkata, beberapa manuskrip lama yang ditemui juga menceritakan mengenai keris berkenaan dan terbukti senjata itu memang wujud serta masih terus terpelihara sebagai peralatan Diraja Perak.
“Keris Taming Sari mendapat nama daripada hulu balang Jawa pada pemerintahan kerajaan Majapahit seperti yang ditulis dalam Sejarah Melayu mahupun Hikayat Hang Tuah serta manuskrip lain. Tidak kiralah sama ada benar wujudnya pendekar Taming Sari itu atau tidak, namun keris itu memang ada.
“Mengenai keaslian pula, mengapa perlu dipertikaikan kerana senjata berkenaan adalah alat kebesaran Diraja Perak. Ia benar wujud dan asli kerana ciri yang ada termasuk jenis logam yang digunakan memang terbukti sejak lebih 600 tahun dulu,” katanya.
Mohd Ramli berkata, banyak mitos dikaitkan dengan keris berkenaan, namun mitos itu adalah kepercayaan. Jadi, soalnya, mengapa perlu diketepikan kepercayaan itu.
Menceritakan sejarah keris tersohor itu, beliau berkata, mengikut Hikayat Hang Tuah, keris berkenaan mendapat nama daripada nama pemilik keris itu, hulubalang Majapahit, Taming Sari.
“Selepas pertarungan antara Majapahit dengan Hang Tuah, yang mana kemenangan berpihak kepada Hang Tuah, keris itu dihadiahkan Ratu Majapahit dengan Sultan Melaka dan kemudian diserahkan kepada Hang Tuah.
“Selepas kegagalan Hang Tuah meminang Puteri Gunung Ledang, beliau menyerahkan keris itu kepada Tun Mamat untuk diserahkan kembali kepada Paduka Raja.
“Namun, yang pastinya saya melihat keris Taming Sari adalah lambang kewibawaan, kekuasaan, darjat, rezeki dan mempunyai pengisian serta spiritual di dalamnya,” katanya.
Mohd Ramli berkata, selepas keris Taming Sari diserahkan kepada Hang Tuah, kerajaan Majapahit tumbang manakala Melaka menjadi lebih maju dan terkenal di mata dunia.
“Selepas keris diserahkan kepada Sultan Melaka tetapi dibawa Tun Mamat ke Riau, maka berlaku kejatuhan Kesultanan Melayu Melaka dan apabila ia dibawa ke Perak, ‘roh’ atau spiritual Taming Sari melonjakkan Kesultanan Perak sehingga hari ini,” katanya.
Pantang larang Taming Sari
RIWAYAT dan kisah pertarungan hebat antara lagenda pendekar Melayu terulung, Hang Tuah dengan pahlawan Jawa dalam kerajaan Majapahit, Taming Sari akhirnya menzahirkan kewujudan keris teragung dalam sejarah ketamadunan Melayu iaitu Keris Taming Sari.
Mengambil nama sempena pahlawan hebat kerajaan Majapahit itu, Taming Sari dianggap keris sakti hingga menjadikan pemiliknya tidak lut ditujah senjata tajam. Malah, cerita silam mengisahkan pemilik asal keris itu, Taming Sari akhirnya mati di tangan Hang Tuah selepas ditikam keris berkenaan.
Kehebatan senjata itu tidak pernah terhenti diperkatakan sehingga kini, apatah lagi ia sering dikaitkan dengan Hang Tuah iaitu laksamana Melayu yang terkenal dengan ketaatan serta kesetiaannya kepada raja.
Namun, kebelakangan ini ada pula yang seakan menolak kewujudan Hang Tuah dan pada saat itu, Taming Sari yang tersimpan di Istana Iskandariah, Kuala Kangsar, Perak, menjadi bukti kewujudan pahlawan Melayu tersohor itu. Masakan tidak, Hang Tuah dan Taming Sari begitu sebati dalam sejarah Melayu.
Sumber dari laman rasmi Pejabat Sultan Perak menyatakan keris berkenaan diselaputi dedaun emas manakala sarung atau hulunya juga diperbuat daripada emas serta dipercayai adunan daripada 20 jenis besi yang sebahagiannya adalah serpihan besi ganggang pintu Kaabah.
Pemiliknya bukan saja tidak lut senjata lawan, senjata dipercayai berusia lebih 500 tahun itu dikatakan berupaya berlegar di udara ketika mengejar musuh. Taming Sari juga dipercayai mempunyai kuasa untuk memberi petunjuk jika Perak bakal dilanda sebarang musibah atau bencana.
Kelebihan dan keistimewaan keris itu turut dibuktikan dengan kajian Muzium Perak yang mendapati keris Taming Sari memang wujud kerana senjata itu menepati ciri-ciri yang diperlukan, termasuk gambar rajah pada Manuskrip Taming Sari bertulisan jawi kuno mengandungi zikir dan amalan perang amalan Tariqat al-Shazilliah yang dipercayai ditulis pada abad ke-15.
Walaupun wujud pertikaian mengenai keaslian Keris Taming Sari yang kini tersimpan rapi di Istana Iskandariah, Pengarah Muzium Perak, Nor Jannati Ibrahim memberitahu Rona bahawa keris itu asli dan bukan replika seperti yang didakwa sesetengah pihak.
"Keris Taming Sari yang sebelum ini pernah dipamerkan di Galeri Sultan Azlan Shah di Bukit Chandan, Kuala Kangsar adalah simpanan dan warisan Sultan Perak. Jadi ia menjadi satu daripada alat kebesaran Diraja negeri ini. Malah, senjata itu hanya boleh dipamerkan kepada umum selepas mendapat perkenan daripada Baginda Sultan Perak sempena Hari Keputeraan baginda.
"Lagipun keris berkenaan sudah menjadi hak Kesultanan Perak yang sah sejak 1528 selepas diwariskan Sultan Melaka, Sultan Mahmud Syah I kepada Sultan Perak pertama iaitu Sultan Mudzaffar Shah,” katanya.
Walaupun ketulenan atau keaslian keris berkenaan masih dalam kajian berterusan dilakukan pihak, tetapi Muzium Perak mempertahankan Keris Taming Sari itu adalah asli dan menjadi satu daripada alat kebesaran Diraja Perak.
"Kebanyakan tohmahan timbul disebabkan generasi hari ini terlalu terdedah dengan maklumat atau fakta diperoleh daripada pelbagai sumber kurang tepat. Mereka hanya mendengar maklumat daripada sebelah pihak tanpa mengkaji sendiri sejarah sebenar Keris Taming Sari serta warisan alat kebesaran diraja itu.
"Disebabkan itu, muzium negeri secara berterusan akan mengadakan pameran berkaitan peralatan bersejarah seumpama itu untuk memberi penjelasan kepada rakyat," katanya.
Biarpun pelbagai dakwaan dan pandangan dikemukakan mengenai kewujudan keris sakti ini, Taming Sari yang juga keris kuasa atau bawar menjadi lambang kedaulatan Kesultanan Melayu Perak kini disimpan rapi bersama 26 alat kebesaran Perak lain dalam sebuah peti besi khas di istana berkenaan.
Berikutan senjata itu mempunyai 'kuasanya' tersendiri, beberapa 'penjaga' alat kebesaran Perak mendakwa ada pantang larang yang perlu dipatuhi sepanjang mengendalikan atau membawa Taming Sari.
Antaranya, keris keramat itu tidak dipamerkan di dalam kotak kaca di ruang legar galeri secara bersendirian sebaliknya disertakan dengan keris Seri Gading sebagai ‘peneman’.
Dikatakan, keris Seri Gading yang juga salah satu alat kebesaran Kesultanan Melayu Perak itu diletakkan di hadapan Taming Sari sebagai ‘penawar’ dan ‘pendinding’ kepada keris terbabit daripada anasir yang berniat buruk terhadapnya.
Kesimpulan, walaupun ada pelbagai versi mengenai Taming Sari, rakyat Malaysia harus berbangga dengan memiliki seni warisan yang penuh dengan sejarah bahkan apa yang diwarisi adalah setanding dan diiktiraf negara luar.
Kenangan Gelanggan Guar Perahu... Ada ziarah orang luar Dari Porto Rico ... Kawan Cikgu Marzuki... Cikgu Akmal mengajar anak murid Dari luar negara...
PakNdak Majid atau nama penuhnya Dato Raja Abdul Majid Bin Md Isa (DRAM), Berasal dari Kerabat Diraja Jembal (Kerajaan Tua Negeri Kelantan Lama) dan tinggal Kg Kepala Bukit, Gurun, Kedah Darulaman. Mula bergiat dalam Seni Silat Gayung pada 20hb Jun 1956, melalui Mahaguru Meor Abd Aziz, Daing Uda Mohd Hashim (Bapa) serta Tuan Guru Haji Hussain Dol (seorang alim ulama)
Beliau merupakan Guru Utama Pertubuhan Silat Seni Pusaka Gayong Malaysia setelah ditubuhkan 1978 yang diasas oleh Allahyarham Tuan Hj Yusof bin Salleh bersama Dato Raja Abdul Majid Bin Mat Isa (DRAM) kerana jawatan Gurulatih Kanan PSSGM beliau dilucutkan oleh Mahaguru ekoran berlakunya fitnah ke atas beliau. walaubagaimanapun, hubungan beliau dengan mahaguru tidak pernah berubah dan pihak PSSPGM tidak pernah menafikan Dato' Meor Abdul Rahman sebagai Mahaguru.
Beliau telah diarahkan oleh Mahaguru Meor Abd Rahman (adik Mahaguru Abd Aziz) dan Allahyarham Dato' Oon Jaafar mendalami ilmu persilatan ini di pusat latihan Seni Silat Gayung School Wood Land Singapura pada tahun 1959, selama setahun. Setelah segalanya selesai beliau pulang ke Kedah dan menjadi jurulatih di sana sebagai Guru Tertinggi pada tahun 1960.
Pada penghujung tahun 1961 sekali lagi beliau ke Singapura mendalami ilmu bermain senjata (keris) dan paada pertengahan 1962, beliau pulang semula ke Kedah dan di sini beliau melatih murid-murid bermain senjata sehingga kini. Tempat-tempat yang pernah beliau ajar seperti di Johor, Negeri Sembilan, Melaka, Pahang, Trengganu, Kelantan, Selangor, Perak, Perlis, Penang dan Medan Indonesia. Beliau mempunyai anak seramai 10 orang (7 lelaki dan 3 perempuan)
Sebagai Anak Gayong
Saya mula-mula belajar Gayong pada 1956 melalui Meor Abdul Aziz, abang Dato’ Meor Abdul Rahman. Ketika tu Dato’ Meor masih berada di Singapura. Saya belajar tangan kosong di Gurun. Sukatan pelajaran belum ada lagi masa tu. Lepas senaman panaskan badan, buat regangan dan lain-lain, diajar tumbuk pintal tali, pancung dayung dan lain-lain.
Dia(jurulatih) mengajar, dia suruh kita tumbuk, dia elak, elak, elak. Sat lagi dia pulak tumbuk, kita pulak elak, elak, elak (ketawa). Bila dia tengok dah cukup boleh elak, elak; sekarang dia kata, tumbuk, tangkap, kunci pulak. Tangkap sikit-sikit aja (bukan tangkap penuh).
Tapak Gayong ada tujuh biji buah tangkapan. Kalau dulu dia ajar buah satu tu seminggu hingga dua minggu. Bagi cekap dulu buah satu. Hari-hari belajar. Malam. Lepas Isyak sampai tengah malam. Habis tujuh biji buah. Cukup. Itulah Tapak Gayong dia kata. (Pentas?) Tak dak. Lepas tu dia kata, sekarang kamu dah boleh Tapak Gayong. (Pecahan Tapak?) Pun tak dak. Lepas Tapak Gayong, akan diajar Seni Gayong. Sebelum belajar Seni Gayong, kena mandi seni dulu. Penuntut akan diajar Senaman Anak Harimau sebelum pentas. Lepas tu tangkap. Lepas tangkap bukak. Dulu ini dinamakan Gulung. Bukannya Pentas. Buah Gulung Hidup, dia kata. Tangkap buah satu, dia pusing balik, dia gulung, sampai tujuh biji. Habis. Mainlah satu buah Gulung dia kata. Habis pelajaran.
Dia(gurulatih) cukup susah nak bagi (pelajaran). Bukan macam la ni. Kalau dulu sebulan sebiji aja. Buah Tapak Gayong belajar enam bulan hingga setahun lebih. Kira saya tahun 1956, sehingga tahun 1958 baru saya boleh main Gulung. Tahun 1959 baru dia(Dato’) ambil saya di Singapura, baru belajar main senjata. Main Keris.
Dia (arwah Dato’ Meor) mai Kedah tahun 1959, bersama dengan Dato’ Onn. Mula-mula dia datang tu 1958. Dia datang mai meninjau dulu. Dia balik dia ajak Dato’ Onn ke Kedah. Masa tu hari sukan. Sekolah tu minta kita buat persembahan. Persembahan tu depa buat pentas, semua eloklah kan? Malam main. Atas pentas. Kenakan tiket kepada siapa nak pi tengok. Ramai yang tak biasa tengok Gayong main kan? Singapura tak main. Masa tu gelanggang semua tertutup. Kalau hang Tapak Gayong, tak boleh tengok latihan orang Seni Gayong. Orang Seni Gayong bolehlah tengok orang Tapak Gayong. Bengkung tak ada lagi masa tu.
Tapak Gayong belajar dengan Cikgu Ismail Mansor. Lepas tu pelajaran habis, saya dibawa ke Singapura untuk berlatih bermain keris. Saya dikhatamkan (Keris dan Lembing) di air terjun Kota Tinggi. Seni Keris hanya diajar tikaman sahaja(pentas), bukan tangkapan. Tangkapan dia tak ajar masa tu. Saya tahun 1964 baru diajar tangkapan senjata, bagaimana menentang serangan bersenjatakan keris. Sebelum tu Cuma diajar pentas (permainan) sahaja. Keris 1, Keris 2, Pisau 1, Pisau 2 diajar sekali. Pelajaran Pisau - 1 dan 2 sahaja. Tangkapan pisau dan keris cuma 7 biji.
Tahun 1973, masa tu Cikgu Ahmad Lazim telah dipanggil balik dari Kelantan (kerana sesuatu sebab). Balik mai ke Kedah. Kemudian kita nak tarik begitu sahaja ada komplot di Kelantan yang sukakan Cikgu Ahmad Lazim. Beritahu kepada ahli Gayong Kelantan, mata pelajaran Gayong akan di “upgrade” kan. Cikgu Ahmad Lazim diminta balik ke Kedah untuk ambil kursus balik. Antara yang terlibat susun pelajaran ialah saya sendiri(Cikgu Majid), Cikgu Awang Daud, Cikgu Siti Kalsom dan Cikgu Md. Khir Saad. Buat pertunjukan pelajaran baru kepada murid-murid Gayong di Kelantan. Susun semula pelajaran di Taiping. Cikgu Awang Daud gantikan Cikgu Ahmad Lazim mengajar di Kelantan.
“Majid, kau kuminta gubahkan pelajaran,” kata Dato’ Meor. Apa yang saya dapat kat dia lah kan, pelajaran yang ada kat saya. Yang mana dia bagi kat saya semasa di Singapura dulukan, saya susunlah. Ini buah 1 hingga 21. Dato’ terus luluskan. Lepas tu besok main pentas pulak. Buah 1 sampai 21 bukak. Main pisau pulak, pecahkan sampai 21.
Rombongan pergi ke Kelantan buat persembahan di Pasir Putih. Pergi dengan dua buah kereta. Di Pasir Putih, pergi ke rumah Tuan Haji Hamid Kelantan, Yang Dipertua Gayong Pasir Putih dulu. Kita kata kita nak tinggalkan Cikgu Awang untuk mengajar di Kelantan. Kemudian, sekarang ni kita nak buat pertunjukanlah pelajaran baru ni. Bagi tahu semua. Di padang sekolah agama. Orang Kelantan kata tak apalah. Bila ahli semakin ramai, Cikgu Awang minta pembantu. Maka Haji Harun dihantar membantu. Dulu gelanggang (di Gurun) ni duduk depan sana, dekat pokok setoi.
Di Singapura, Dato’ yang mengajar. Selain itu, Cikgu Nordin Perlis, Cikgu Sidek Perak, Cikgu Atan Melaka. Kesemuanya adalah askar British di Singapura. Tahun 1962, barulah Cikgu Awang masuk Gayong. Pelajaran senjata habis diturunkan di Singapura. Pelajaran Cindai diturunkan di Kota Sarang Semut, tahun 1964. Sebelum guru dari Singapura berlatih, Dato’ ajar saya dulu pelajaran Cindai. Cikgu Siti Aisyah belajar Cindai di Singapura.
Sumber : http://www.keadilandaily.com/?p=40827
Jangan salah guna ilmu silat – Pengasas Silat Pusaka Gayong
KUALA LUMPUR 9 DIS: Orang yang menyalah guna ilmu persilatan akan dilaknat ikrar yang dilafazkannya, kata pengasas Pertubuhan Silat Pusaka Gayong Malaysia, Cikgu Abdul Majid Mat Isa.
“Pesilat sentiasa berwuduk, baca ayat surah at-Taubah dan bersumpah laknat. Sebab itu tak boleh tunjuk lagak.
“Ilmu silat ada pantang-larangnya. Kalau berlagak, kita tak selamat. Allah yang akan balas,” katanya kepada Keadilan Daily.
Beliau merujuk kejadian 4 Disember lalu apabila dua penyokong Pakatan cedera diserang samseng Umno termasuk pesilat Lincah di Dataran Sharuddin, Batu 8 1/2, Kampung Gombak Utara.
Seorang daripada mereka cedera ditikam kerambit manakala seorang lagi luka di kepala akibat dibaling pasu.
Cikgu Majid adalah Pengarah dan Gurulatih Utama Pusaka Gayong Malaysia masih mengekalkan gelaran ‘Cikgu’ meskipun beliau bertaraf mahaguru dalam dunia persilatan.
Beliau adalah murid kanan pengasas Gayong Malaysia, Allahyarham Datuk Meor Abdul Rahman.
Kata Cikgu Majid, silat untuk mempertahan diri jika diancam, bukannya untuk menyerang orang yang tidak bersalah dan tidak bersenjata.
“Jangan sengaja tunjuk kelebihan. Saya keluarkan arahan kepada semua guru Gayong dan anak buah, jangan sembarangan tunjuk lagak.
“Mereka yang melakukan kesalahan wajib bertaubat,” katanya.
Beliau juga mengarahkan pesilat Gayong bersiap-sedia menghadapi kemungkinan gangguan berikutan program Himpunan Kebangkitan Rakyat di Stadium Suka Menanti, Alor Setar Kedah, 7 Disember ini.
Sumber: http://www.pahang-delights.com/deadly-weapons-silat.html
The Keris
In the world of the Malay Silat, the keris (a wavy bladed dagger or knife) is the principal form of weapon for defense and offence. It is a deadly weapon unique to the Malay world, and in the centuries past, it was the dreaded weapon of the Malays, and normally carried around by the adult men especially for self-defense purpose.
Those were the days when carrying this weapon is a normal thing, akin, in the western world, to the days of the cowboys when carrying pistols were normal and rife.
Dangerous Weapon
In the old days, a keris, once taken out of its sheath must "eat" or taste blood, as they say, and if not the enemy’s, one’s own blood. So, it is not a plaything -- it is a deadly weapon to be respected.
Some say that the blade, to be effective, must be laced with arsenic, so that once the enemy is stabbed, his days are numbered. Those were during the old days.
Nowadays, however, the keris is sometimes regarded as a status symbol only, with elaborate designs and expensive stones embedded. It is worn by the groom during traditional Malay weddings, and as ceremonial dressing and ornamental accompaniments by high public officials and royalties, during traditional ceremonies and public occasions.
Many Malay families today keep the ancestral keris which had been handed or passed down from their ancestors and from one generation to another as family heirlooms, and as perhaps, a memento of their ancestors glorious and rich past.
The Mystic of the Keris
Nowadays it can be bought at shops and malls selling traditional Malay costumes and products. However as a weapon for use in a fight or battle, not just any keris will do for the owners. To ensure that it is compatible with the owner, and would give him certain mystical, and perhaps supernatural, powers, it must be custom-made and molded based on certain calculations and measurements of the owner’s body.
For instance, the number of waves for the blade is based on such measurements, and therefore you might find that a person's keris might be longer or shorter than normally expected.
In fact as it is made based on the owner’s requirements, specific measurements and temperaments, its weight and length would also be dependent on the calculations made, to ensure its compatibility with the owner.
And to ensure invulnerability and to bring good luck to the owners, ancient iron implements found or deliberately sought were re-smelted and used in the manufacture of the blades of the weapon.
In fact, in the olden days, no keris was really lucky (or "bertuah" in Malay), unless it was at least in part, composed of a prehistoric iron implement.
Preservation
In the old Malay world, the owner, in order to preserve its effectiveness, will carry out certain rites or prayers, and it is usual to "smoke" the keris with kemenyan (fragrant incense) and to cleanse or wipe it with the limau kasturi (local lemon) juice, every Friday night.
And it is never sharpened after it is made and given to the owner, not even, as they say, after it had been used to stab opponents. Therefore it is unlike the work implements such as the machete, knives or other sharp object used as utensils for work, which has to be sharpened after use.
Shape of the Keris
Normally the handle or "hulu" of this Malay weapon has elaborate carvings as the hilt and the normal creature carving is birdlike called the jawa demam. The blade is wavy and has different number of waves depending on the owner’s criteria.
From the structure of the handle, we can see that it is used only to be held in one hand. It cannot, and is not meant to be held by two hands unlike the big swords of the western world.
The usage is therefore in consonant with the silat movements where the hand is used in combat with or without the keris in hand. But one weapon in hand would however be an added advantage.
The sheath (or home) of the keris is also an art form and a beauty to behold. It is normally made of wood with silver or iron coverings at its mouth, and mostly with carved designs.
Most Famous Keris
Various names based on their origin and owners are given to the keris. "Keris melela" is a variation of the keris, which in the old days in Pahang, was used as a weapon by the Pekan Malays.
Like pets, the owners often give names to their keris, as a sign of affection and respect, and, if they have a few as is normal then, to distinguish between the different ones that they own.
One of the most famous kerises that has been recorded in the Malay history books is named "Taming Sari". It is said that with this in his possession, Hang Tuah became invulnerable or invincible, and he defeated all opponents with this keris in his hand.
During his battle with Hang Jebat, the Taming Sari was in fact in the possession of Hang Jebat, as he had taken it during Hang Tuah’s exile. Hang Tuah was only able to defeat and killed Hang Jebat only after he had tricked Hang Jebat into exchanging their kerises.
The story of this fight is depicted in the Malay epic "Hikayat Hang Tuah".
CRIME ROUNDS AND EXECUTION OF CRIMINALS
In the old days (in the 1800s), in Pahang, capital offences included treason, murder, amok, arson and even adultery. The old version of the modern police force in Pahang is the "juak-juak" of the Bendahara’s (perhaps equivalent to the Prime Minister nowadays) police, who usually went around apprehending criminals armed with a short keris ("keris pendek") and a spear.
There were different methods of execution in the 1800s and early 1900s in Pahang. The most common way was death by the keris. The convicted criminal was stabbed with the long execution keris provided by the Bendahara – the famous keris penyalang of Koris (now said to be part of the Pahang State regalia).
Although it sounds gory, it was said that death using this method was actually one of the more humane forms of execution practiced then.
For instance, in those days an amok is to be stabbed by the hurling of javelins. A woman convicted of adultery was strangled to death, and crime involving betrayal of trust required the criminal to be crucified and the body thrown to the sea.
And criminals were also subject to other forms of capital punishment such as through drowning the criminal by attaching stones to the body, or tying his neck and dragging him in the river using a boat until he drowns.
OTHER WEAPONS USED IN MALAY SILAT
While the keris is the chief weapon of the Malays, there are other knifes or blades used in silat, such as the badik, tekpi, tumbuk lada, kerambit (hooked dagger), parang (machete), sundang (swords), sabit (sickle), lembing (spear) and also sticks.
Golok
Parang or Golok (or machete) is a weapon made by people In the old days it was famous for the manufacture of fine machetes or golok and it was recorded in the history books (in late 1490s) that Sultan Mahmud of Malacca sent a Pahang machete as one of his presents to the Sultan of Pasai.
Lading
The lading however is used only for defense purposes, and not for attack. It is consonant with the philosophy of Silat that its martial arts form is only for self-defense purpose and that also includes the use of its main and unique weapon, the lading.
And just like the keris whose effectiveness to the owner would depend on it being customized based on certain body measurements, the lading is also measured and custom-made based solely on the person using it.
Uses of the Weapons in Silat
The use of weapons in Silat, unless the art is specifically to teach the use of the particular weapon, is taught by the master to his students only at the highest level of the silat.
This is to ensure that the student has mastered at least the basic techniques and movements of the silat before he is taught the use of weapon which is more difficult and perhaps more dangerous.
But most of all, the use of a weapon is taught to a student when the master has known the student intimately, his character, temperament, etc., and has assured himself that the student will not misuse or abuse the knowledge for evil gains.
So only those students who have gained the complete trust and faith of the master in that they will use the knowledge for good intentions and purposes only are taught the highest level of the weapons’ techniques and movements.
Kenangan Dato Raja Abdul Majid Bin Mat Isa Bersama Anak2 Pusaka Gayong Cawangan Bagan Pulau Pinang...
Sesi bergambar setelah selesai persembahan silat Di Majlis Persandigan Latifah & Hanif d Huttan Road... Team yg terlibat Cikgu Atan,Cikgu Marzuki, Cikgu Wan,Cikgu Zol, Cikgu Hasrul, Cikgu Rizal, Cikgu Raja(Bro),Anak2 Gayong Guar Perahu & Anak2 Gayong Kubang Semang...
Adat-Istiadat
Silat ini adalah bersendikan adat. Dianatara adat yang diamalkan adalah seperti berikut:-
Mandi TapakMandi SeniMandi MinyakKhatam Permainan Keris
Mandi Tapak
Sesisir Pisang Mas atau Emas yang masak ranum.
Ahli lelaki yang hendak memulakan latihan silat ini iaitu di peringkat Tapak Pusaka Gayung dikehendaki terlebih dahulu menjalani upacara ini. Untuk menyertai upacara ini ahli dikehendaki menyediakan:-
Mas kawin (wang pengkeras) berjumlah RM17.50
Sebiji limau nipis
Akar sintuk
Kemenyan
Bertih padi
Tujuh bilah jarum
Beras kunyit/putih
Mandi Seni
Ahli wanita yang ingin memulakan latihan silat ini tidak perlu melalui upacara Mandi Tapak. Mereka hanya dikehendaki Mandi Seni. Manakala ahli lelaki yang ingin meneruskan pelajaran ke peringkat seterusnya setelah selesai peringkat Tapak Pusaka Gayung dikehendaki menjalani upacara ini. Untuk menyertai upacara ini ahli dikehendaki menyediakan:-
Mas kawin (wang pengkeras) berjumlah RM27.50
Akar sintuk
Kemenyan
Bertih padi
21 bilah jarum
Beras kunyit/putih
7 jenis kuntum bunga
Benang 7 warna
Sekapur sirih lengkap dengan ramuannya (untuk ahli wanita sahaja)
Mandi Minyak
Upacara ini terbuka kepada semua ahli tidak mengira peringkat. Ahli yang menyertai mandi minyak dikehendaki mengopek, membelah dan memarut/mengukur kelapa. Seterusnya kelapa tersebut diperah santannya dan dimasak secara bersama di dalam kawah sehingga menjadi minyak kelapa. Setelah itu ahli dikehendaki menyepuh minyak panas di dalam kawah dan kemudiannya disapu ke seluruh badan.
Khatam Permainan Keris / Tari Teratai
Upacara ini menandakan tamat pelajaran peringkat Seni Keris. Upacara ini biasanya diadakan di tepi pantai (laut). Ia juga merupakan cabaran atau dugaan terakhir untuk latihan Seni Keris.
Selepas perbincangan dan persetujuan Majlis Adat Istiadat Pusaka Gayong, Maka Mandi Tari Teratai Dan Tari Teratai menjadi pelajaran dlm Gayong Pusaka.
RM7.50 Mas kawin
Sebiji limau
Akar sintuk
Program KITA yg Pertama Di Permatang Tok Gelam... Cikgu Abu ada ada dlm photo ni Sbb dia yg mengambil semua photo ni... Terima Kasih Cikgu Abu...
